Ruhla ilgili veya insanın kendi aslıyla ilgili verilen bilgileri bir insanın öğrenmek istemesi en doğal hakkıdır. Herhangi bir kimsenin bu hakkı onun elinden almaya ne yetkisi vardır ne de gücü yeter. Kısaca, herkesin öğrenme hakkı vardır. Hemen her insan dünyanın gidişatını bir şekilde takip etmekte ve ne kadar çok değişikliklerin meydana geldiğini de fark etmektedir. Bu değişimin sonucunun nereye varacağını çok az insan düşünmektedir, gerçeği bilenler ise onlardan daha azdır. Fakat, bildiğiniz gibi gerçek saklanamaz.
Şimdi ruhsal alemde vazifeli yüksek varlıkların izniyle verilen bilgilerle bu değişimin gerçek sebepleri açıklanmıştır. Birçok insan bu bilgileri almakta ve öğrenmeye çalışmaktadır. Fakat bu bilgiler birçok insanın hayatında ilk defa duyduğu veya öğrenmeye çalıştığı bilgilerdir. Dolayısıyla kendisinde birikmiş olan tecrübe, kültür, olgunluk, veya realitesinin seviyesine göre farklı derecelerde anlayacaktır.
Bu bilgilerin ne olduğunu öğrendikten sonra, sadece öğrenmiş olmakla kalınırsa bir faydasının olmayacağını biliyorsunuz. Aslında bu durum, öğrenilen bilgilerin gerçekte öğrenilmediğini, manasına nüfuz edilemediğini ve dolayısıyla anlaşılamadığını da gösterir. Çünkü bir bilgiye gerçekten sahip olan onun manasını da bilmelidir.
Fakat bilgiler, dünya dışını, ruhsal alemi işaret ediyor, bu durumda o yerin de bilinmesi gerekir. Bu yer, işaret edilen dünya dışı kaynak, insandan uzak kaldığı için insan idrakinden de uzaktır, çünkü uzanabileceği bir yer değildir. Fakat, insanın bir tarafı da o tarafta bulunmaktadır. Bir insan, haklı olarak dünya dışından veya ruhsal alemlerden verilmiş bir bilginin şuuru ve idraki yani gerçeği içinde yaşayamaz ama, bir parçası o tarafta bulunduğu için bilginin gerçekliğini sezer. Gerçekte, insanın içinde o tarafta bulunan bir parçası olmaz, o tarafın bu tarafta, insanın içinde bir parçası bulunur. Eğer bu bilgiler dışarıdan verilmemiş olsaydı, ruhsal alemin gerçekleri bir bilinmeyen olarak kalacaktı.
Şimdi dünya dışı bir bilginin işaret ettiği gerçekleri az çok öğrendiyseniz bunun sezgisi de öğrendiğiniz kadar olacaktır. Ne kadar çok öğrenir ve anlarsanız, bilgilerin işaret ettiği gerçeklere o kadar yaklaşır ve o kadar da sezgileriniz artar.
Güçlü sezgiler bilgilerin gerçeklerine yaklaşmak demektir. Fakat yaklaşmak, onunla birleşmek veya içinde bulunmak demek değildir. İnsanın bir parçası o tarafta olmuş olsa dahi insan bu bilgilerin asılları içerisinde yaşayamaz. O güçlü sezgilerin gerçek bilgisinde yaşanabilmesi için bedenden uzaklaşılması gerekir. Bedenden uzaklaşınca da sezgi ortadan kalkar, yani sezilenler bilgiye dönüşmüş olur.
Şimdi, dünyada yaşayan bir insanın, ruhla veya kendi aslıyla ilgili verilen bilgileri öğrenmesi veya öğrenmemesi kendi isteğine bırakılmıştır. Merakının giderilmesine yetecek kadar öğrendiği bilginin ötesinde, biraz bilgiyle yetinmeyip, ben bu işin aslını öğreneceğim diye tutturursa, bir de inat ederse, ki inadın da böyle iyi tarafları da vardır, çünkü ekstra kuvvet sağlamaktadır, yeter ki iyilik yolunda kullanılsın, kendi isteğiyle ve gösterdiği çabalara göre bilgisi artar, idrak genişler, manasına nüfuz etmeye çalışır ve zayıf sezgiler kuvvetlenmeye başlar. Ruhsal alemin gerçeklerine, yani kendi aslını bilmeye doğru gittikçe yaklaşır. Kendini bilene ne dendiğini biliyorsunuz.
Elbette anlaşılamayan veya anlaşılmasında zorluk çekilen bilgiler olacaktır. Öğrenmenin, hazmetmenin, anlamaya çalışmanın, yavaş ve zamana bağlı olduğunu biliyorsunuz. Bu bilgilerle uyanan sezgiler her ne kadar zayıfta olsa, onların gelecekte büyük ve güçlü sezgilerin öncüleri olduğunu bilmek gerekir. Öğrenmenin bir sorumluluk olduğunu düşünmek ve bunu sezmek güç ve ilham verecektir.
Ayrıca, kutsal bir ruhun hizmetinde bulunmaktan dolayı insanın kalbinde önce bir tebessüm bulunmalıdır. Sesli söylemek gerekmez fakat, bu hizmette yardım eden varlıklara karşı da minnet duymak, bunu söylemiş olmak demektir.