Sembolik olarak ifade edilen kapıyı açmak, insanlar için ilk defa meydana gelecek olan bir olaydır. İnsan, arkasında ne olduğunu bilmediği bir kapıyı açmaktan çekinir. Bu kapının arkasında ne olduğu ve yolunun nereye çıktığı İlahi Nizam ve Kainat adlı kitapta insanlara bildirilmiştir. Hatta kitabın tamamı kapının önü ve arkasıyla ilgilidir. Bu kapının arkasındaki oda sevgi planına, o odanın da çıkış kapısı vazife planına açılmaktadır. Bu, dönüşü olmayan fakat huzura giden bir yoldur. Her insanın özvarlığı eninde sonunda mutlaka bu kapıdan geçecektir.

Bu kapı, sembolik olarak tarif edildiği gibi, içinde bulunduğumuz hidrojen aleminden çıkış kapısıdır. Özvarlık kainatta ruhu temsil ettiği gibi, insan da dünyada özvarlığı temsil eder. Bu alemin, yani hidrojen aleminin, en son hazırlık yeri insanlık alemi olduğu için kapının açılması özvarlığın insanlık alemindeki işlerini bitirmesine bağlıdır. Fakat, insanların bu kapıyı açacak liyakate, kendi arzu istek ve gayretleriyle ulaşması şarttır çünkü bu tekamülün bir kuralıdır. Yoksa kapıda her gelene buyurun içeri diyecek biri bulunmaz.

Bu kapı nasıl açılır, yani hidrojen aleminden nasıl çıkılır?. Hidrojen aleminde, insanlık seviyesinde iken yapılması gereken bir takım işler vardır. Bunların tümü bir hazırlık niteliği taşır. Hatta hidrojen aleminde geçen ilk hayatların, yani taşı, toprağı, bitkisi, hayvanı ve insanıyla tümü bir hazırlık niteliği taşır.  Özvarlık ise hemen hemen her türlü deneyimini bitirmek üzeredir. Şu an’ki insan halimizle geçmiş hayatlarımızı hatırlamıyoruz fakat sonsuzluk gibi görünen onca zamandır çeşitli şekillerde yaşadığımızın bilgisine ulaşmış bulunuyoruz. Zaten geçmiş hayatlar özbilgiye çevrildiği için onların hatıraları da insan beyninde bulunmaz ve doğal olarak da hatırlanmaz. Sadece, içinde bulunduğumuz hayata ait olayların gene sembolik olarak şuurdışı denilen yere kaydedilen hatıraları bulunur ki bu da insan anlayışına hitap eder.

Dünyada yapılması gereken bu hazırlıklar da ancak bilgi ve idrakle  yapılabilir. Bu hazırlıklar insanların vicdanlarına ağırlık vermeleri ve bunun zıddı olan nefsaniyet dediğimiz değerlerden uzak durmalarıdır. Huzura giden yolun eylemleri sıkıntı vermez, aksine, rahatlık ve ferahlık verir. Fakat, bilgi ve idrakin verdiği anlayışla, fedakarlıkla, hoşgörüyle, sevgiyle, özellikle ileri derecede olan vazife sevgisiyle gösterilecek olan gayretlerle bu hazırlıklar yerine getirilir. İnsanların bu hazırlığı yapmaları için dünyaya tanınan bir zaman süresi de vardır. Her geçen gün bu zaman süresi kısalmaktadır. Dünyanın olaylarının ve doğal şartlarının nasıl yavaş yavaş değiştiğinin farkındasınız. Dünyada sadece insanlar yaşamaz, bitkileriyle hayvanlarıyla doğada bulunan her şey, doğanın kendisi de dahil, sayısız varlıklar yaşamaktadır ve bu süre onlar için de geçerlidir. Fakat onlar insanların geçeceği kapıdan değil, gene hidrojen alemi içinde kalan ve kendilerine göre yüksek olan bir kapıdan otomatik olarak geçerler.

İnsanların yapmaları gereken hazırlıklar içinde ileri derecede olan vazife sevgisine, bu bitki ve hayvanlara karşı gösterilecek olan davranışlar da dahildir. Çünkü onların mevcudiyeti, çok çok yüksekten, kainatlar üstünde olan asli prensibin isteği sonucu meydana getirilmiş ve kutsal bir amaç için ruhlara hizmet eden varlıklardır. İnsanların varlığı ise onların yürüdüğü yollardan geçmiş ve bu alemin çıkış kapısının önüne gelmiştir.

Vicdanlarının yolundan ayrılmayarak dünyadaki vazifelerini bitirmiş olanlar için bu alemin çıkış kapısı daima açıktır, ve tarif edilemeyen sonsuz huzurun da giriş kapısıdır.