İnsanlık safhasında bulunan ve bir bedene sahip olan her varlığın farklı derecelerde ölüm korkuları bulunmaktadır. Varlıkların bedenlere bağlanmalarıyla birlikte ortaya çıkan ve terk edilmeleriyle birlikte sona eren ölüm korkuları insanlık safhası bitene kadar her bedene bağlanışlarında tekrar etmektedir. Varlıklar için gerekli ve içgüdüsel bir korku olan ölüm korkusunu son realite bilgilerine göre kısaca ve basitçe bir değerlendirmesini yapmaya çalışalım.

         İnsanlık safhasına geçmeyi hak etmiş olan bütün varlıklar bir bedene bağlanmadan evvel dünyaya ait bir hayat planı hazırlamaktadırlar. Daha doğrusu bu planı insanlık safhasının ilk zamanlarında vazife planlarına ait yardımcı varlıklar hazırlamaktadır. Dünyaya bedeniyle doğan varlıkların idrakleri arttıkça, tekamül seviyeleri yükseldikçe kendi hayat planı hazırlıklarına katılmakta ve bu safhanın sonlarına doğru da kendileri hazırlamaya başlamaktadırlar.

         Varlıklar, yardımcı varlıklarıyla birlikte dünya hayatı için bir plan hazırlarlarken kendilerine ait yüksek şuur ve yüksek bir idrake sahiptirler. Varlıkların kendilerine ait şuur ve idrakleri insan şuurundan ve insan idrakinden farklıdır. Kainatta neden var olduklarını ve dünyadaki bedenlere ne amaçla bağlandıklarını bilmektedirler.

         Yalnız, varlıkların aslının bir kainat maddesi olduğunu yani süptil madde toplulukları olduğunu, şuur ve idraklerinin, arzularının, isteklerinin, hedeflerinin, kısaca tüm ihtiyaçlarının o kainat maddelerine hakim olan ruhlardan kaynaklandığını unutmamak gerekir. Yardımcı varlıklar da onlar gibi kainat maddelerinin bir parçasıdırlar fakat onlar tekamüllerinde uzun yollar kat etmiş ve bir araya gelip kudretli varlıklar halini almıştır.

         Yardımcı varlıklar insanlık safhasındaki tekamül düzeyi aşağıda olan varlıklar için hayat planları hazırlarken ruhlara hizmet ettiklerinin şuur ve idrakindedirler. Planı gereği bir varlığın dünya hayatındaki insanların önem verdiği fiziki bedeninin kim olacağının veya ne olacağının yardımcı varlık için bir önemi bulunmamaktadır.

         Onun için önemli olan ruhun tekamülüdür ve bunu sağlayacak olan varlık için nasıl bir yardım yapılması gerekiyor ise mutlaka ve kusursuz bir şekilde de yerine getirmektedir. İşte bu bir vazifedir ve ruha yapılan gerçek bir hizmettir. Ayrıca böyle bir hizmette bulunmak dünyaya insan olarak doğacak olan varlığın da gelecekteki bir hedefi olmaktadır.

         Şimdi, dünya hayatıyla ilgili her şeyin farkında olan varlık geleceğinin bu dünya planına ve dolayısı ile bir dünya bedenine bağlı olduğunu bilmektedir. Varlık dünyada, her şeyin farkında olan kendi şuur ve idrakiyle değil, bir bedene bağlandıktan sonra ortaya çıkan dünya şuuru ve idrakiyle yani insan şuuru ve idrakiyle bulunmaktadır.

         Varlıklar, kendileri için hazırlanmış dünya hayatı planlarına bağlı kalacaklarına ve yerine getireceklerine dair söz vermektedirler. Fakat varlıkların büyük umutlarla bağlandıkları hayat planları dünyada tek bir bedenle yerine getirilmektedir.          

         Herhangi bir sebeple bedenin kaybedilmesi demek dünya hayatı için hazırlanmış ve büyük umutlar bağlanmış planın başarısızlığa uğraması demektir. Dolayısı ile varlık, sahip olduğu tek aracını öyle sıkı tutmaktadır ki doğal olarak onu kaybetmek korkusu ortaya çıkmaktadır. İşte bu korku insan varlığının derinliklerinden şuurlara yansıtıldığı zaman insan bedenini kaybetmekten yani içgüdüsel olarak ölümden korkmaya başlamaktadır.

          Dünya şuuru ve idrakiyle bedenin ortadan kaldırılması demek, yani dünya hayatının ağır şartlarına dayanamayıp intihar etmek demek, yüksek prensiplerin hiçe sayılıp dünya planının iptal edilmesi demektir, ki bu da o güne kadar kazanılmış hakların iptalini ve yeni baştan ve daha gerilerden alınan bir dünya planının vazifeli varlıklar tarafından yeniden hazırlanmasını gerektirir.

         Çünkü ilahi bir ruhun tekamül ihtiyacını karşılayacak olan bir varlığı vazifeye hazırlayan onun öz bilgileridir, ki bu öz bilgileri meydana getiren realitelerin yeni yapılan hayat planıyla tam olarak telafi edilmesi ve öz bilgi temellerinin kusursuz bir şekilde atılması gerekmektedir. Bununla birlikte, dünya hayatı için hazırlanmış ve vazife planları tarafından onaylanmış bütün hayat planlarının dünyada yerine getirilmesi de şarttır, hatta bir emirdir.