Dünya gezegeni yaklaşık her yetmiş bin yılda bir büyük bir değişimden geçmektedir. Dünyanın bu büyük değişiminde bütün kıtaları batmakta, yenileri ortaya çıkmakta, manyetik kutupları tersine dönmekte, üzerindeki medeniyetleri yok olmakta ve zaman içinde her şey yeniden gelişip kurulmaktadır.

         Dünyanın bu büyük değişimiyle ilgili verilen bilgilere göre bu günkü dünyanın devresi sona erdiği zaman dünyadaki insanların tamamı yok olmamaktadır. Her dünya devresi sonunda olduğu gibi bir kısım insan kalabalığı insan neslinin devamı için özellikle korunmakta ve sağ bırakılmaktadır.

         Fakat, bugünkü dünya devresinden yeni dünya devresine sağ bırakılan bu insanların hayatları sağlıklı bir şekilde devam etmemektedir. Çünkü dünyanın sonlarına doğru artan büyük doğa olayları yani büyük felaketler dünya çapında büyük bir korku ve paniğe sebep olmaktadırlar. Kıtaların batışına, manyetik kutupların tersine dönüşüne, medeniyetlerin sona erişine şahit olan bu bir kısım insan kalabalığı ve daha bir takım sebeplerle dünyanın yeni devresine sağ olarak geçerlerken korkudan akli dengelerini kaybetmiş olarak geçmektedirler.

         Akli dengelerinin kaybıyla birlikte sahip oldukları bilgi ve tecrübelerini de kaybeden bu az sayıdaki insanlar yaşadıkları felaketli olayları da unutup içgüdüleriyle yaşamaya başlamaktadırlar. Ortaya çıkan yeni hayat şartlarının zorlukları da bu korkularını artırmaktadır.

         Burada, içgüdülere hakim olan tek unsur korku olmaktadır. Bu insanlar korkunun baskısı altında yaşamaya başlamaktadırlar. Fakat, korkuyla yaşanmaya başlanan bu nokta, insanlık safhasının altındaki safhaların varlıklarının kendi safhalarından mezun olduktan sonra ilk kez insanlık safhasına katıldıkları ve ilk tecrübelerinin kazanıldığı nokta olmaktadır.

         Yani, insanlık safhasına geçmeyi hak etmiş olan bütün yeni varlıklar ilk tecrübelerine bir korkunun hakim olduğu bir ortamda başlamaktadırlar. Bu ilk insanların ihtiyaçları az olduğu için sahip oldukları realiteler de basit olmaktadır. O zamanın içgüdüleri ise gelişerek bu günkü idrakleri meydana getirmektedir. Korku da tekamül seviyelerine göre değişikliğe uğramaktadır.

         Kısaca bu günkü varlıkların insanlık safhasında kazandıkları ilk öz bilgilerin temelinde yani her varlığın şuur altının çok derinlerinde sebebi ortadan kaldırılan ilk korkuların izleri bulunmaktadır.