İnsanlık safhasına kadar olan bütün safhalarda var olan otomatizma, yani otomatik işleyiş, hidrojen alemindeki tekamül akışlarının doğal bir sonucu olarak ortaya çıkmaktadır. Hidrojen alemi, şu an içinde bulunduğumuz basit hidrojen atomlarından meydana getirilmiş çok büyük bir maddi alemdir. Bu alem, tüm insanlık safhalarıyla birlikte daha geri seviyelerin tüm safhalarını da kendi içinde barındırmaktadır.  

          Yani dünyadaki insanlık safhası ve öncekiler sadece dünyada bulunmamaktadır. Hidrojen alemine sayısız galaksiler ve nebülözler de dahildir. Bu safhalar, dünya maddesi gibi gelişmiş uzak yerlerdeki gezegenlerde de bulunmaktadır. Fakat, oradaki tekamül araçlarının veya insan şekillerinin tıpatıp dünyadakilere benzemesi beklenemez. Çünkü bunlar, bir gezegen maddesinin özelliklerine göre doğal olarak değişiklik göstermek zorundadırlar.

          Dünyadaki gibi bir geleceğe hazırlık niteliği taşıyan tekamül akışları ve safhalar oralarda da bulunmaktadır. Fakat, bu alemin her neresinde olursa olsun tekamül hazırlığı ile ilgili prensip ve mekanizmalar değişmemektedir. Kısaca, insanlık safhasına kadar olan bütün safhalarda bulunan otomatizmalar ve otomatizma araçları sadece bu dünyada bulunmamaktadır.

          Bununla birlikte, dünyadaki insanlık safhasını tamamlayan varlıklar, hidrojen alemi üstü bir aleme geçtikleri gibi, uzak yerlerdeki insan benzeri bedenleri olan varlıklar da, o yerlerdeki insanlık safhalarını tamamladıktan sonra aynı hidrojen aleminin bir üstüne, yani bu alemin bir üstündeki aleme geçmektedirler. Dolayısı ile bir hazırlık niteliği taşıyan bütün safhaları tamamlayarak hidrojen alemi üstündeki bir aleme ulaşmanın yolu da sadece bu dünyada bulunmamaktadır.

          İnsanlık safhasına kadar olan bütün safhalarda zorunlu olarak ortaya çıkan otomatizma, insanlık safhasının ilk zamanlarına kadar uzanıp bir süre daha insanlık safhasında da devam etmektedir. Fakat, safhalar yükseldikçe o safhaların idrak, irade, vicdan, gibi unsurlarıyla beraber otomatik çalışan sistemleri de yükselmektedir. Dolayısıyla insanlık safhasında devam eden otomatizma, daha geri safhaların otomatizmalarından ayrılmakta ve biraz daha gelişmiş olarak başlayıp devam etmektedir. 

          İnsanlık safhasının ilk insanları her yeni dünya devresinin başında olduğu gibi, çok zor şartlar altında mücadeleyle yaşamak zorunda kalmaktadırlar. İlkel bir insanın vahşi bir dünyada yaşaması için ne gerekiyorsa bu ilk insanların ihtiyaçları da ancak o kadar olmaktadır.

          Bu insanlar bilgisiz oldukları için kolayca saldırılara uğrarlar, çeşitli olaylarla karşılaşıp büyük hatalar yaparlar ve ağır sonuçlarını yaşarlar. Vahşi hayatla mücadele sürüp giderken, bu olayların nasıl meydana gelip nasıl sonuçlandığını defalarca yaşarlar ve içlerinde bir sezgi doğar. Bu sezgiyi, önceki yaşadıkları ağır sonuçlarla karşılaştırırlar ve meydana gelecek yeni olayların nasıl sonuçlanacağı hakkında bir bilgiye sahip olurlar. Artık, olaylardan böyle bilgiler edinmek binlerce yıl sürer ve bu bilgileri de artar.

          Bilgilerin artışı insanların idrak ve irade hürriyetlerini de artırmaktadır. Fakat bu gelişmeyle birlikte doğal olarak arzu ve istekleri de artmaktadır. Bu arzu ve istekleri yerine getirmenin yollarını ararlar ve aynı zamanda kendi idrakleri dışında vazifeli varlıklardan yardımlar da görürler.

          Yani, dünyanın her yerine artık yeni dağılmış bu ilkel insanların hiç birisi, kendilerindeki arzu ve istekler hakkında bir bilgiye sahip değildirler. Hatta dünyaya nasıl geldikleri hakkında da bir bilgiye sahip değildirler. Fakat, ilerleyen zamanlarda hepsinde de kendilerini büyük bir güce sahip olan bir şeyin getirmiş olduğu sezgisi uyanmaya başlamakta ve bu ihtiyaçların karşılıkları da vazifeli varlıklar tarafından idraklerinin gelişmişlik seviyelerine uygun olarak verilmektedir.

          Varlık, insanlık safhasından sonra başlayan vazife safhası için gerekli öz bilgilere ihtiyaç duymakta ve bu öz bilgiler de dünya olayları içinde yaşanarak biriktirilen sonuçlarla elde edilmektedir. Bu sonuçlardan elde edilen öz bilgilerin devamı için de varlık dünyaya tekrar dönmek zorundadır. Yeni dünya devresinin başından itibaren sonuna kadar geçen zaman içinde, şimdiki insanlığı meydana getiren bu ilk insanlar arasında ve dünyada kaos bulunmamaktadır.

          İlk zamanlarda varlığın dünya hayat planını vazifeli yardımcı varlık yapmaktadır, fakat varlığın idraki geliştikçe kendi planına ortak olup ilerleyen zamanlarda tamamen kendisi yapmaktadır. Tüm varlıkların hazırlamış oldukları hayat planlarının sentezinden ise toplum planı meydana gelmektedir. Nasıl ki maddeler manyetik alan sentezlerinden kontrol ediliyor ise, bireysel hayat planları sentezinden meydana gelen toplum planı da çok yüksek vazifeli varlıklar tarafından kontrol edilmektedir.

          Dünya gezegeni ve olayları, varlıkları vazife planlarına hazırlayan bir ortamdır. Dolayısıyla varlığın dünya hayatında bir takım olaylarla karşılaşması gerekmektedir. Fakat olayların meydana gelmesine sebep olacak araçlar bulunmalıdır. İşte bu araçlar, varlıkların ihtiyaçlarına göre toplumsal plan içinde birbiriyle ayarlanmış arzular, istekler, düşünceler, fikirler, veya yapmak zorunda kaldıkları işler olmaktadır. Vazifeli varlıklar da bu araçları kullanarak insanların henüz sezemedikleri hedeflerine doğru onları yönlendirmektedir.