Her insanın çok iyi tanıdığı arkadaşı, akrabası, veya dostlarından birisi, uzak veya yakın bir zaman içinde dünyadan ayrılmış olabilir. Dünya hayatında olan biten hiç bir şey ne kaybolmakta nede boşa gitmektedir. İyi veya kötü yaşanmış olan her şey dünyada kalanlar için de dünyadan ayrılanlar için de  mazide kalan tek kazançları olmaktadır.

          Geçmişte kalan bu kazançlar, dünyada kalanların hatıralarında zaman zaman canlanırken, dünyadan ayrılmış olan bedensiz dostları da bu hatıraların binlerce kat derinlerine gömülmüş olarak bu hatıraları tekrar yaşamaya devam etmektedirler. Çünkü, dünyadan ayrılan her insanın dünyada iken yaşadıklarını binlerce kat ayrıntılar içinde tekrar yaşaması asla değişmeyen büyük bir prensip olmaktadır.

          Ayrıca o, dünya hayatında yaşanmış acı veya tatlı hatıraların meydana getirmiş olduğu bir dünya realitesiyle yüksek bir aleme de geçememektedir. Sadece o değil hiç bir insan dünya realitesiyle yüksek bir aleme geçememektedir.

          Dünyada yaşayan bir insanın, dünyadan yeni ayrılmış olan dostunun bir bedeni olmamasına rağmen, henüz o da daha kendisi gibi bir insan realitesine sahip bulunmaktadır. Fakat, onun bir sessizlik içinde kendi kendisiyle kalması ve yaşadığı dünya hayatının ayrıntıları içine gömülmesi şart olduğundan, telepatik olarak dahi olsa onun herkesle bağı yardımcıları tarafından tamamen kesilmektedir.

          Üstelik o, dünyada yaşadığı acı veya tatlı tüm hayatın üzerinden sessizce bir kez daha geçerken, görmemezlik gibi, duymamazlık gibi, aklına getirmemezlik gibi, dünyada sahip olduğu tercih imkanlarından da mahrum bırakılmaktadır. Onun için, buradaki ortamda dünya hayatı tekrar yaşanırken en küçük bir ayrıntı dahi atlanamamaktadır.

          Bazen insan, dünyada bir hata yapar ve saklar, telafi etmeye de kalkışmaz, sonra vicdanı onu rahatsız eder ve bu hesabı nasıl kapatacağım diye endişe içinde düşünür. Bu insan, bir gün bedenini terk edip kendi kendisiyle yalnız kaldığı zaman, herkesten sakladığı hataları veya suçları en ince ayrıntılarına kadar tekrar karşısına çıkacaktır. Ve, önceden taşıdığı bu endişesi haklı olarak gerçekleşecek ve büyük bir ıstırapla karşı karşıya kalacaktır.

          Fakat, daha dünyadayken iyi veya kötü bir olay yaşayan her insanın direkt, diğer insanların da bu olaylardan endirekt yollardan faydalanıp dünya realitelerini meydana getirmekte olduğunu anlarsa, sonra,

          dünya bedeni ve zamanı terk edildikten sonra tek başına mecburi olarak kalacağı bir ortamda, bu dünya realitelerinin üst alem için gerekli olan değerlerinin serbest kalan vicdan mekanizmasıyla tekrar yaşanarak yükseltilmesinin şart olduğunu anlarsa, sonra,

          değerleri yükseltilmiş bu insan realitelerinin tamamen değişmiş ve insanların anlama kapasitesinin üzerine çıkartılmış olduğunu ve o insan bedeninin gerçek sahibi olan öz varlığa mal edildiğini anlarsa, sonra,

          öz varlığa mal edilen bu öz bilgilerin öz varlık kanalından kutsal bir ruhun tekamül ihtiyacını karşıladığını ve kainatlar üstü ilahi bir kudretin ilahi amacına hizmet ettiğini anlarsa, sonra,

          bu bilgilere ihtiyaç duyup öğrendikten sonra kendi idrak ve irade kudretiyle daha dünyada iken vicdanını çıkarlarının önünde tutmuş ve idrak değerleri bu vicdan mekanizması ile değerler alarak genişlemeye başlamış ise, sonra,

          bir gün bu insan, bu yüksek seviyeli vicdan ve genişlemiş idrakle bedenini terk edip dünyadan ayrıldığı zaman, dünya hayatının ayrıntıları içinde tekrar yaşarken herkesten sakladığı hataların sırası geldiği zaman, herhangi bir ıstırapla karşılaşmayacağı gibi, aynı zamanda mecburi olarak yalnız kalması gereken bu hesaplaşma ortamından da çabucak kurtulacaktır.

          Aksi halde, doğruyu arayıp buldurma yöntemi olan ıstırap mekanizması dünya realitelerinin değerlerinin yükseltilmesi için vicdan mekanizmasına yardımcı olacak, ve bu mekanizma da vicdan azabı şeklinde ortaya çıkıp realite sahibine büyük bir rahatsızlık vererek onun realite değerlerinin yükseltilmesine yardımcı olacaktır.

          Dünyada yaşayan bütün insanların çeşitli derecelerde vicdanları, realiteleri, idrakleri ve şuurları bulunmaktadır. Bu realiteler sonuçta beyinde meydana gelen idrakle sağlanmakta ve şuur dışlarında bulunmaktadır. Fakat, insan bedeninden kurtulunca beyninden de kurtulmaktadır. İnsan, beyninden kurtulunca beyinde meydana gelen dünya idrakinden de kurtulmaktadır.

          Beyinde meydana gelen dünya idraki maddi bir harekettir ve her hareketin de bir zamanı bulunmaktadır. Dolayısıyla insan dünya bedeninden kurtulunca dünya zamanı ve mekanından da kurtulmaktadır. İşte, dünya zamanı ve mekanından kurtulan bir insanın, yüksek bir aleme geçebilmesi için şuur dışında yerleşmiş bu dünya realitesinin öz bilgiye dönüştürülmesi gerekmektedir. 

          Fakat, öz bilgi insanların anladığı türden bir bilgi değildir. Bu bilgiye ihtiyaç duyan bir idrak de yine insanların anladığı türden bir idrak değildir, zira insan varlığının yüksek bir alemde dünyadaki gibi işleyen bir beyni yoktur.

          Dünyadaki bedenini terk ettikten sonra yalnızlık ortamına geçen bir insan buradaki işlerini başarıyla bitirip kurtulduktan sonra, dünya zamanı ve mekanından uzaklaşmış, dünya realiteleri değişikliğe uğrayıp öz bilgiye dönüşmüş, bu öz bilgilerle idrak biraz daha genişlemiş, ve dünyadayken henüz kendisinin anlayamayacağı bir şekilde yükselerek kendine gelmiş ve şuurlu ve hür bir varlık olarak ortaya çıkmış olur.

          Bu, yüksek idrak ve şuura sahip bir insan varlığı üst bir alemde bir enerji halinde bulunmaktadır. Zaman ve mekanı da dünya zamanı ve mekanı üzerindedir. Yani o varlık, üst alemde ne dünyadaki gibi sabit bir yerde, nede dünyada geçen zaman gibi bir zamana bağlı bulunmaktadır.

          Her insanın dünyada iken çok iyi tanıdığı arkadaşı, akrabası, veya dostlarından birisi, uzak veya yakın bir zaman içinde dünyadan ayrıldığı zaman, onun ilk gittiği veya gideceği en yakın yer veya yol budur.

          Bir öz varlık haline geçmiş olan bu dostunuzun durumunu merak edebilirsiniz. Fakat dünyada yaşayan her insan, kendisi bilmese de sadece dünyada var olmakla bile kutsal bir amaca hizmet etmektedir. Dolayısıyla her hangi bir alemden, büyük bir plan ve program içinde bulunan dünyaya rüya kanalıyla dahi olsa en küçük bir bilgi akışı vazifeli varlıkların gözetimi ve kontrolü altında gerçekleşmektedir.

           Onların izni olmadan hiçbir varlık kendi durumu veya bulunduğu yer hakkında ima da dahi bulunamamaktadır. Bu bilgilerden, insanların özgür idrak ve irade hürriyetleriyle dünyada yaşarken vazifeli varlıklar tarafından nasıl sıkı bir şekilde korunduğunu anlamak zor olmaz.

          Bu dostunuz, beklemediğiniz bir zamanda aklınıza gelebilir, veya iç dünyaya açık olduğunuz hassas bir zamanda, yani uyuduğunuz her hangi bir zamanda rüyanızda görebilirsiniz. Size kendisini göstererek bir takım bilgileri aktarıyor olarak görebilirsiniz. Fakat siz bazen onun o olmadığını fark edersiniz. Yani yüzü, boyu, sesi, size karşı davranışı her şeyi tamamen değişmiş bir yabancı gibi size görünebilir, fakat içinizdeki bir ses onun bir yabancı değil tanıdığınız eski bir dostunuz olduğunu söyler. Bu sesi biraz açalım.

          Dünyada tanıdığınız dostunuzun sesi, boyu, yüzü, davranış biçimi kısaca fiziki görüntüsü hakkındaki tüm bilgiler sizin şuur dışınızda bulunmaktadır. Dünya dışından, yüksek alemlerden bir varlık bir insana bir bilgi vermek istediği zaman, şuur dışındaki dünya bilgilerini araç olarak kullanmaktadır.

          Şuur dışındaki dostunuzla ilgili bu bilgiler, insan beynindeki şuur merkezine gönderilip insan şuurunda ortaya çıkartıldığı zaman, insan, rüyasında gördüğünü bir yabancı değil, o bir çiçek dahi olsa onu tanıdığı eski bir dostu olduğunu zannedecektir.

          Bu bilgiler, yüksek alemlerdeki hayatın dünya hayatı gibi bir hayat olmadığını, vazife planları için dünyada bir hazırlık içinde bulunan insan varlıklarına, vazife planlarında dünya beden ve şekillerinin veya bireyselliklerinin, veya dünya realitelerinin aynen bulunmadığı bilgilerinin sezgilerini verir.