Dünyaya verilen son bilgilerde ruhların kainattaki tekamül akışları objektif ve subjektif olmak üzere iki safhaya ayrılmıştır. Fakat, subjektif safha içinde kalan tekamül akışları aktif ve pasif olmak üzere yine kendi içinde ikiye ayrılmaktadır. Subjektif safhaya dahil olan aktif ve pasif safhalar dahil, objektif ve subjektif tekamül safhalarının sınırlarının nereden başlayıp nerede bittiği hakkında verilen bilgileri basitçe izah etmeye çalışalım.
Fakat önce, subjektif safha içinde kalan ve sembolik olarak anlatılan aktif ve pasif tekamül safhalarından kısaca bahsedelim. Yalnız, burada bahsettiğimiz aktif tekamül safhaları insanlık safhasından sonra başlayan tekamül safhaları değildir.
Pasif safha, ruhlar birer varlığa sahip olana kadar çok uzun zamanların geçtiği karanlık bir safhadır. Bu safhadaki bir ruhun sahip olduğu herhangi bir varlığı yoktur, ve ruh da her hangi bir iş yapmamaktadır. Sadece, bu safhada aktif olan tek şey, üniteden gönderilen tesirlerle ruhun bağlanmış olduğu atomun zenginleştirilme hareketleridir. Atomda meydana getirilen bu hareketler ruha yansımakta ve ruhu aktif tekamül safhalarına otomatik olarak hazırlamaktadır.
Aynı zamanda, çeşitli seviyelerdeki varlıklar, geliştirilmekte olan çeşitli atomların manyetik alanlarını kullanarak çeşitli atomlardan çeşitli madde ve şekillerini de meydana getirmektedirler. Bu maddelerin meydana getirilmesi esnasında dahi atoma bağlı olan ruhlar yine pasif durumda bulunmaktadırlar. Fakat varlıklar, atomun içindeki hareketlere müdahale edememektedirler.
Aktif safha, ruhun bir varlığa sahip olduğu andan itibaren başlayan bir safhadır. Bu safhaya kadar hiçbir iş yapmayan ruh, varlığını kullanarak ilk defa kainat içerisinde iş yapmaya başlamaktadır. Burası aynı zamanda da bütün varlıkların tecrübe kazanmaya başladıkları ilk safhalarıdır. Ruhun aktif safhaları bu safhadan sonra, bitki, hayvan, ve insanlık safhaları olmak üzere basitten gelişmişliğe doğru bir sıra takip ederler.
Varlık, her hangi bir safhada veya safha içinde bir bedene bir kez bağlanmaz. Her safhanın yine basitlikten gelişmişliğe doğru bir sıra takip eden beden çeşitleri bulunmakta ve varlık her beden çeşidine tek tek bağlanmaktadır.
Ruhun pasif tekamül safhalarından insanlık safhasına kadar olan bütün safhalar hidrojen aleminde bulunmakta ve tamamı objektif safhaya uzak veya yakın bir hazırlık niteliği taşımaktadır.
Subjektif tekamül safhasının son hazırlıkları insanlık safhasında yapılmaktadır. Varlığın objektif tekamül safhasına geçebilmesi için insanlık safhasının da içinde bulunduğu hidrojen alemini terk etmesi gerekmektedir. Zira hidrojen aleminin maddi şartları, yani zaman ve mekan özellikleri, varlığın objektif tekamül safhasına geçmesine izin vermemektedir.
Objektif tekamül safhası hidrojen alemi üzerinden başlayıp kainatın sonuna kadar devam etmektedir. Bitki, hayvan, ve insanlık safhası gibi, basitten başlayıp gelişmişliğe doğru bir sıra takip eden geçmiş safhalar, burada da yine bir sıra takip etmekle birlikte tamamen farklı prensip ve özelliklere sahip olmaktadırlar.
Yani, pasif tekamül safhalarından insanlık safhasına kadar olan tüm safhalardan çok daha uzun süren objektif tekamül safhası, en küçüğünden başlayıp kainatı kapsayana kadar genişleyen bir organ organizatör sistemine sahip olmaktadır. Hidrojen alemi üzerinde kurulan organizasyon sistemlerinin en küçük organı, üç beş varlığın birbiriyle bir vahdet içerisine girmesiyle birlikte, yani idraklerini birleştirmesiyle birlikte başlamaktadır. Bu özellikten, objektif tekamül safhasında varlıkların tek başına bir iş yapmadıkları sonucu da ortaya çıkmaktadır.
Objektif tekamül safhasının son safhası ise ünitedir. Ruhların hakim oldukları varlıklar üniteye kadar yükselince idrakleri bütün kainatı kapsamı içine almaktadır, yani kainat onların hakimiyeti ve idaresi altında kalmaktadır. Aynı zamanda, bu son safhada ruhların sadece bu kainata ait tekamülleri de tamamlanmış olmaktadır. Varlığını bu son safhada, yani ünitenin sonunda terk eden ruh, bu kainatın haricinde bulunan sonsuz kainatlarla sonsuz yolculuğuna devam eder. Terk edilen varlık da bir anda dağılıp kainatın amorf maddelerine dönüşür. Sonuç olarak ruh, kainattan bir şey alıp götürmez, sadece kainat maddeleriyle tekamülünü tamamlamış ve ayrılmış olur.
Şu an etrafımızda gördüğümüz doğal olan maddeler, bitkiler, hayvanlar, insanlar, en ilkel safhadan en gelişmiş safhaya kadar bir arada ve bir düzen içinde bulunmaktadırlar. Bunların tümü subjektif tekamül safhasından objektif tekamül safhasına doğru planlı bir şekilde ve bir akış içinde bulunmaktadırlar. Etrafı dolduran bu safhalar, sözde kalmayıp pratik gözlem sonucu birbirine bağlanırsa, nasıl yardımlaştıklarının ve nasıl birbirlerine muhtaç olduklarının sezgileri de kazanılacaktır.
Yalnız, bir safhadan diğer safhaya geçişleri ayarlayan her safhanın bir de yarı süptil maddelerden meydana getirilmiş kendine özel ara bir alemi bulunmaktadır. Yani bitkiler alemini tamamlayıp hayvanlık alemine geçecek olan varlıkları, hayvanlık alemine hazırlayan yarı süptil maddelerden meydana getirilmiş sadece o safhaya ait bir ara alemi bulunmaktadır.
Hayvanlık alemini de insanlık alemine hazırlayan daha başka yarı süptil bir ara alem bulunmaktadır. İnsanlık alemini de hidrojen alemi üzerinden başlayan ve objektif tekamül safhalarına hazırlayan çok daha başka bir yarı süptil ara alem daha bulunmaktadır.
Bitkiler alemini tamamlayıp hayvanlık alemine geçecek olan varlıklar, hayvanlık aleminden insanlık alemine geçişi ayarlayan yarı süptil bir ara aleme atlayamazlar. Bu durum, ana okulu öğrencisinin üniversite sınavlarına katılmasına benzer, ve hiçbir şey yapamaz. İleri safhaların alemlerine geçecek olan varlıklar da, geri safhaların yarı süptil ara alemlerine geri dönüş yapamazlar, ve zaten gerek duyulmadığı gibi izin de verilmemektedir.
İnsanlık alemini tamamlayan varlıkları, objektif tekamül safhalarına hazırlayan yarı süptil maddelerden meydana getirilmiş olan ara aleme sevgi alemi denmiştir. Tüm bu ara alemler de dahil olmak üzere, bunların her biri birer safha olmaktadır.