Tekamül ihtiyaçları kainata ilk yansıtılan ruhların, basit atomlara pasif olarak bağlı kaldığı bir süreç vardır. Bu süreç içerisinde üniteden gelen tesirler, ruhların bağlı olduğu atomları geliştirirken, bu atomların hareketleri de ruha yansıtılmaktadır.
Atom hareketlerinin hızını göz önünde bulundurmak gerekir. Bu hareketler ruhun atoma bağlı olduğu kanaldan ruha yansıtıldığı zaman, ruhun sonsuz kabiliyetlerinden birini uyandırmaktadır.
Atomun bu kadar hızlı hareketlerini izleyebilecek bir ruhu veya onun uyanan kabiliyetini anlayabilmek mümkün değildir. Atomun geliştirilme süreci tamamlandıktan sonra, ruhtaki kabiliyetin uyandırılma süreci de tamamlanmaktadır.
Bu aşamadan sonra üniteden gönderilen tesirler, ruhu atomdan ayırıp geliştirilmiş atomun manyetik alanlarına bağlamaktadır. Ruh da, uyanan kabiliyetiyle bu manyetik alanı kullanmaya başlamaktadır.
Bu manyetik alan ruhun bir varlığı olmakta, ve bu varlıkta görünen hareketler de ruhta uyanmış ilk kabiliyet olmaktadır. İşte, ruhtan varlığa yansıyan ve varlıkta ortaya çıkan bu kabiliyete (insiyak) mekanik iç güdü denmiştir.
Varlık, bu iç güdüsüyle hidrojen aleminde sonsuzluk kadar uzun süren bir deneyim yapmaya başlar. Bu deneyimleri yaparken iç güdü yavaş yavaş gelişip sezgiyle karışık içgüdüye dönüşür. Varlık, bu deneyimlerine devam eder ve bu kabiliyet biraz daha gelişip sezgiye dönüşür.
Bu kabiliyetin geliştirilmesi zor ve uzun sürmektedir. Ruh, bu varlığını kullanarak yine uzun bir zaman deneyimlerine devam eder. Varlıkta sezgi olarak ortaya çıkmış olan bu kabiliyet, yavaş yavaş gelişip sezgiyle karışık idrake dönüşür. Kısaca içgüdü sezgiye, sezgi de idrake dönüşmektedir.
Varlığın bu deneyimleri hidrojen aleminde sürmeye devam eder. Yine sonsuzluk kadar uzun bir zaman geçer ve varlıkta ilk ortaya çıkan (insiyak) mekanik içgüdü artık idrake dönüşmüş olur.
Kısaca, sezgi idrake dönüşen bir kabiliyet olmaktadır. Varlıkta ortaya çıkan bu idrakin kaynağı ruh olduğu için, varlığın idraki ruhla eş tutulmaktadır. Varlıkla konuşmak demek ruhla konuşmak gibidir