Bir yolcunun, bir yol kat edebilmesi için mola verdiği yeri terk edip kendi yoluna koyulması gerekir. Bu kurala uymayan bir yolcu mola yerinde takılıp kalırsa hiçbir yol kat edemez. Terk etme prensibinin temeli bu kadar basittir.

İlerlemenin ve yükselmenin bir şartı olan terk etme prensibini çok geniş manada düşünmek gerekir. Her kademede, her safhada, her alemde, kainatın her yerinde,mevcut seviyeden bir yukarıya çıkabilmek için bağlanılan ve yaşanan o seviyenin tüm unsurlarının terk edilmesi temel bir prensip olmaktadır. 

İşe yaramaz veya değersiz görünen şeyleri terk etmek veya feda etmek kolaydır, fakat yüksek değerlere bağlılığı terk edebilmek çok geniş bir bilgi ve idrak seviyesine ulaşmış olmayı gerektirir. Hiç kimse önem verdiği yüksek değerlerini bir çırpıda terk edemez. Hatta bu değerlerin bir gün terk edilmesi gerektiğinin şart olduğu dahi düşünülmek istenmez.

Onun için, feda etmek, fedakar olmak, kendinden bir şeyler vermek, insanı geliştiren üstün meziyetlerden biri sayılmaktadır. Bu meziyet, küçük küçük feda etmelerden, feda olmalardan, başlayıp yavaş yavaş insanı yükseltmekte ve terk etmeye hazırlamaktadır.

Önce dünyanın maddi bedeni, sonra dünyanın bilgileri, dünyada yaşanan tüm realiteler, terk edilmeden bir üstteki aleme geçmenin mümkün olmadığı teferruatıyla anlatılmıştır. Dünyada yaşananlar, kazanılan haklar, üst alemlere uygun hale getirilen unsurlar dahi çokyüksek alemlere çıkınca yine terk edilmektedir.

İnsan bedeninin dünyada bulunmasının bir sebebi vardır. İnsan varlığının kainatta bulunmasının bir sebebi vardır. Kainat okulunu bitiren bir ruhun kainat varlığını terk etmesinin bir sebebi vardır. En sonunda ruhun kainatı terk etmesinin de bir sebebi vardır. 

Terk etmek, kainat içerisinde, ne insanın, ne de onun varlığının, hiçbir şeye, hiçbir yere, sonsuza dek bağlı kalamayacağının önce sezgilerine, sonra idrakine varılması gereken temel bir prensip olmaktadır. 

Bağlanmanın, bağlı olmanın, neye hizmet ettiğinin çok derin düşünülmesi gerekir. Bağlanmanın amacı yerine getirilince, ve bu bağ terk edilmeyince, ilerlemenin veya yükselmenin önünde nasıl büyük bir engel oluşturmaya başlayacağını görebilmek gerekir.

Varlığın yükselişi asla engellenemez. Problem, bağlanmak değil maksat yerine geldikten sonra bağlı kalmayı sürdürmektir. Bunun görülebilmesi için,değerlerin nasıl ve ne maksatla ortaya çıktığının bilinmesi ve her insanın kendi kendisinden çıkıp kendi kendisine her şeyiyle birlikte tarafsız bakabilmesi gerekir.

İnsan, çok çabuk bağlanıp çok zor terk edebilmektedir. Olumlu veya olumsuz bir çok alışkanlıkları da hemen kazanabilmektedir. Olumsuz en küçük bir alışkanlığın dahi terk edilebilmesi için yine insanın, insan hakkındaki bilgilerine ihtiyacı vardır.

İnsan, imajine etme kabiliyetine sahip bir varlıktır. İnsan iradesinin her şeye gücü yetmez. İrade ile terk edilemeyen alışkanlıkların terk edilebilmesi için imajinatif desteğe ihtiyaç duyulacaktır. Fakat imajinasyonlar da yine iradeyle yaratılmaktadır.

Feda etmekle başlayan küçük fedakarlıklar, ve arkasından gelen terk etme prensibi, hafiflemenin ve otomatik olarak yükselmenin şart olan bir kuralıdır. İnsan ancak terk etme prensibini idrak edip bu prensibin kurallarına uyabildiği oranda yükselebilecektir. 

Terk etme prensibiyle üst bir aleme yükseliş, fiziki olarak değil idraki olarak genişlemeyi ifade eder.