Vahdet, ilahi yasaların gerektirdiği doğal ve zorunlu bir birleşme ve birlik halleridir, dolayısıyla her şey çeşitli şekillerde bu birliğe katılır.
Maddesel ve ruhsal ortamlarda çok küçük ve çok sayıda maddi toplulukların birleşerek büyük ve az sayıda toplulukları meydana getirmesi gibi, bu topluluklara ait olan çok sayıda küçük hareketler de birleşerek daha büyük hareketleri meydana getirmektedir. Küçük toplulukların ve bunlara bağlı hareketlerin daha büyük topluluklara ve hareketlere doğru sürekli bir akış, sürekli bir katılım, her şeyleriyle birlikte sürekli bir büyüme ve genişleme içerisinde bulunduğu için vahdet hal ve durumlarını çok geniş manada düşünmek gerekir.
Kainat yasaları maddenin her hal ve durumunda işler, değişmez. Aslında, varlığın asli yapısı incelenirse ruhsal ortamlar olarak ifade edilen ve varlıklarda meydana gelen vahdet halleri de temelinde maddeseldir, fakat bilinen hiçbir maddi özellik taşımadıkları için dünya maddesiyle karşılaştırılamazlar.
Bu varlıklardaki vahdet halleri, bir sorumluluk altında bireyselliklerinden tamamen vazgeçip kendi arzularıyla şuurlu olarak oluşturdukları birliklerdir. Vahdet haline girmiş, yani bütünleşmiş bu küçük topluluklar ancak yukarıdan verilen bilgilerle ve maddi ortamlarda görünen vahdet halleriyle kıyas edilerek sezilebilir. Onun için önce maddesel ortamlardaki vahdet hallerini, yani birlik hallerini görmeye ve anlamaya çalışmak gerekir. Bu bilgiyi ve anlayışı daha sonra varlıklardaki vahdet halleriyle karşılaştırınca ne kadar büyük, sonsuz ve farklı görünen vahdet hallerinin bulunduğunun sezgisine varmak kolay olur.
Bunlardan başka, vahdete doğru giden tüm akışlarda maddi bir topluluğun idaresi daima üst bir topluluğun idaresi altında bulunur. Bu durum insanlık seviyesine kadar otomatik olarak gelişir ve bu seviyeden sonra şuurlu olarak devam eder. İdare edenler ve edilenler zinciri kainat idaresine kadar çıkar ve bu durum organizasyon sistemleri adı altında tarif edilmiştir. Bu durumda, organizasyon sistemlerine bağlı olmayan yalnız kalmış bir topluluk veya hiçbir şeye bağlı olmayan bir oluş veya hareket meydana gelemez. Ayrıca, kainat yasaları tek kaynaktan çıktığı için bunlar tek tek incelendiğinde birbirine bağlı olduğu ve birlikte çalıştığı da anlaşılır ki bunlar da ayrıca bir vahdet durumunu, yani birlikte olmanın hal ve hareket durumunu ifade eder.
Şimdi, insana hitap eden ve göz önünde bulunan maddi ortamlardaki birliği meydana getiren hal ve durumları görmeye çalışalım.
Maddi ortamın küçülerek alt tarafa doğru uzayıp giden ve görünmeyen ortamlara bağları olduğu gibi, üst taraflara doğru uzayıp giden ve görünmeyen ortamlara da bağları vardır. Alt ve üst ortamların birbiriyle olan bağları insana hitap eden maddi ortamın dışında kalırlar. Var olan her şey de bir birlik vardır. Var olan her şey de bir topluluk vardır. Atomlarda, maddelerde, hücrelerde, organlarda, bedenlerde, bir birlikte olma hali, bir topluluk, bir vahdet durumu doğal olarak meydana gelmiş durumdadır. Etrafta görünen her şey bir topluluktur. İnsanların meydana getirmiş olduğu çeşitli atom toplulukları olan eşyalar, çiçekler, böcekler, hayvanlar gibi, hücre toplulukları olan her şey kendi çaplarında ve kainat yasaları gereği zorunlu olarak bir birlikte olma hal ve durumundadır. Bu birlikteliği zorunlu yapan şartlar ve yasalar uzun uzun anlatılmıştır. Bu topluluklar gelişmişlik seviyelerine ve ihtiyaçlarına göre geçerli zaman içerisinde uzun yada kısa süren faaliyetler içerisinde bulunurlar, ve bir sürü ayrıntıları meydana getirirler. Yani bir kır çiçeğinin ihtiyaç duyduğu şartlar ve zaman süresiyle bir çam ağacının ihtiyaç duyduğu şartlar ve zaman süresi farklıdır. Bir kelebeğin ihtiyaç duyduğu zaman süresi ve beslenme şekliyle, bir okapinin ihtiyaç duyduğu zaman süresi ve beslenme şekli, yani diğer maddi topluluklarla olan karşılıklı ilişkileri ve hedefleri için gerekli olan zaman süreleri farklıdır. Ve, bu farklı tecrübelerin topluca yapıldığı bu toplu ortamın tümünü birden akış halinde görmek gerekir.
Bu toplulukların görünüşleri de ihtiyaç duyulan tecrübelere göre değişir veya değiştirilir. Yani bitki bedeninde iken hayvan bedeninin sağlayacağı tecrübe kazanılmaz, kuş bedeniyle de köpek bedeninin tecrübeleri yapılmaz. İhtiyaç duyulan tecrübeler o ihtiyaca uygun bedenlerle yapılır, yani hak edilen ve kazanılan tecrübelerle daha karmaşık ve gelişmiş maddi topluluklara doğru adım adım yükselerek devam eder, ve bunun son görünen topluluk şekli de insan bedenidir.
Varlığın bu tecrübeleri tamamlaması insana mutluluk arayışı olarak yansır ve bu da dünyada aranan kıymetli bir değer ve hedef haline gelir, ki bunlar da birer tecrübe materyali olurlar. Tüm bunlar otomatik ve kusursuz olarak yerine getirilir. Şu anda dünya ilmi; atomlar, hücreler, organlar hakkında yeteri kadar ayrıntılı bilgiler verecek ve insanlar da bunları anlayabilecek duruma gelmiştir.
Her şey de bir vahdet halinin sezilmesi insana ne fayda sağlar?
Bu bilgi; insanın bitki, hayvan ve insanlara karşı davranış şekillerini belirler. Bu, her ruhun bir tecrübe içerisinde bulunduğu ve her şeyin ilahi yasalara bağlı olarak bir vahdete doğru geliştiği bilgisi insanda alçak gönüllülüğün ve koşulsuz bir sorumluluğun sezgisini de uyandırır. Sorumluluk ise binlerce yıl yaşanan hayatlarla zor kazanılan kıymetli bir özelliktir. Ve bu kazanılan özellik daha büyük vahdet hallerine katılmanın ön hazırlıklarını sağlar. Bu durumda dünya hayatı tamamen bir hazırlıktan ibaret kalır.
İnsanın görevi, dünya hayatının bir hazırlık hayatı olduğu sezgisini kazanması ve kendi isteğiyle ve şuurlu olarak durumunu buna göre ayarlamasıdır. Çünkü, bu seviyeden sonra başlayacak olan sonsuz hayatlar daima bireysellikten uzak ve şuurlu bir vahdet içinde genişleyerek huzur içinde sürüp gidecektir.