İnsanlık safhasına ait vicdan düalitesi unsurları arasındaki zıtlığın ortadan kalkması demek, varlığın insanlık alemini ve dolayısıyla içinde bulunduğumuz hidrojen alemini tamamlayıp vazife safhasına geçmeye hazır hale gelmesi demektir.
Vicdan mekanizmasının, varlığı vazife safhasına hazırlayan bir hazırlık mekanizması olduğu, daha derin anlamda ise tüm varlıkları kapsamı içine alan bir birim düaliteye sahip tekamül mekanizması olduğu artık bilinmektedir. İnsanlık safhasına ait vicdan düalitesi unsurları arasındaki zıtlık nasıl ortadan kalkmaktadır, kısaca ve basitçe ifade etmeye çalışalım.
Daha evvel de söylenildiği gibi varlıklar yaklaşık yetmiş bin yıllık bir dünya devresi içinde ortalama 500 ile700 kez arası insan bedenleriyle dünyaya inmektedirler. İnsanlık safhasına geçmeyi hak eden bütün varlıkların mezun oldukları safhalardan getirdikleri insanlık alemine yakın bir gelişmişlik düzeyleri bulunmaktadır.
İnsanlığa ait realiteler de bu gelişmişlik düzeylerine göre yani idraklerine göre en alt seviyelerden başlamaktadır. Bu realiteleri geliştirecek olan bir birim düaliteye sahip evvelki tekamül mekanizmasının adı da insanlık safhasına geçince bir birim düaliteye sahip vicdan mekanizması olarak değişmektedir.
İnsanlık alemi hidrojen aleminin son safhasıdır. Bu safhadan sonra vazife safhasına geçilmektedir. Onun için bu ilk realitelerin bir tarafı vazifeye diğer tarafı nefsaniyete yönelmiş olarak vicdan mekanizmasının kutuplarında iki zıt unsur olarak yerlerini almışlardır.
Vicdan mekanizması düalite prensibi ve değer farklanması mekanizmasına göre çalışmakta ve realitelerin seviyelerini yükseltmektedir. Varlığın öz bilgileri de yükselen bu realitelerin senteziyle artmakta ve idraki gelişmektedir. Şu anda ise sadece insanlık aleminde geçen yüzlerce hayatın ve on binlerce yılın sonunda vicdan mekanizması insanlık realitelerini en üst düzeye kadar yaklaştırmış ve bu günlere kadar getirmiştir.
Yani dünyaya ilk gelen bencillik realitesinde bir insan önce kendisi için çalışmakta ve realitesi gelişerek yükselmektedir. Bir sonraki realitede ise bu bencilliğin karakteri değişmeye başlamaktadır.
Bu defa bir arkadaşı veya dostu için çalışmakta ve realitesi yine gelişerek yükselmektedir. Bir sonraki realitede bu karakter yine değişmeye başlamaktadır.
Bu defa bir ailenin geçimi için çalışmakta ve realitesi gelişerek yine yükselmektedir. Bir sonraki realitede bu karakter de değişmektedir.
Bu defa bir toplum için çalışmakta ve bu realitesi yine gelişerek yükselmektedir. Bir sonraki realitede bu karakter yine değişmektedir.
Bu defa vatanı için çalışmakta ve realitesi yine gelişerek yükselmektedir. Bir sonraki realitede bu karakter de değişmektedir.
Bu defa insanlık için çalışmakta ve realitesi yine gelişerek yükselmektedir. Bir sonraki realitede yine karakter değişmektedir.
Bu defa tüm varlıklar için çalışmakta ve realitesi son safhasına ulaşmaktadır. Ve, vicdan mekanizması basit bir bencillik realitesini en üst düzeye çıkarmış ve varlığın öz bilgilerini artırıp vazife safhasına yaklaştırmış olur.
Varlık, vazife safhasına geçince vicdan düalitesi de değişikliğe uğrar. Vazife safhasında değişik bir şekilde çalışan bir tekamül düalitesi olarak devam edip gider.
Şimdi, vicdan düalitesinin dengeleri yukarıda kurulmaya başladığı zaman unsurları vazife safhasının unsurlarına yaklaşmakta ve aralarındaki zıtlık da ortadan kalkmaktadır. Yani vicdan düalitesinin dengesi alt kademelerde iken bir bencillik realitesi üst kademelerde başkalarını düşünen bir realite haline gelmiştir. Çünkü vazife planlarında bencilliğe asla yer yoktur.
Ayrıca vicdan düalitesinin alt kademelerindeki unsurlar yani realiteler acı ve ıstırabın yardımlarıyla gelişmektedir. Spatyomda serbest çalışan vicdan mekanizması ise acı ve ıstırapla kazanılmış bir dünya realitesine sahip varlığı mecburen bir sentez ve analize sürüklemektedir.
Varlık, vazife safhasında kazandığı öz bilgilerle vazife yaptığı için, ve vazife safhasına yaklaşmış yüksek bir realitenin sentezini de vazife yapacağı bu öz bilgilerle karşılaştırıp hesap yaptığı için, bedeni terk ettikten sonra spatyomda hesaplaşırken, yani son dünya realitesini öz bilgilere çevirirken artık bir acı ve ıstırapla karşılaşmamaktadır.
Varlık, özellikle kapatıldığı spatyom ortamından da kısa sürede kurtulup kendi aydınlığına ve özgürlüğüne kavuşmaktadır. Dünyada vicdanın gerçekten bir kurtarıcı olduğunu unutmamak gerekir.