Dünyaya verilen son bilgilerde spatyomun bir yer veya mekan olmadığı, varlıkların bedenlerini terk ettikten sonra özellikle kendi başlarına ve yalnız bırakıldıkları bir hal ve durum olduğu belirtilmiştir.

         Varlıklar, plan ve programları gereği bazen bireysel bazen de toplu olarak bedenlerini terk etmekte ve aynı anda spatyom ortamlarına geçmektedirler. Spatyom ortamlarına geçen bütün varlıklar toplu olarak da geçseler bireysel olarak da geçseler her bir varlığa dışarıdan gelen bütün tesirler vazifeli varlıklar tarafından kesilmektedir. Ve, varlıkların her biri sanki kapalı bir oda içine alınır gibi bir sessizlik ve yalnızlık ortamı içerisine sokulmaktadırlar.

         Dünyada her insanın bir realitesi bulunmaktadır. İnsanların realiteleri her ne kadar birbirine yakın olsa da yinede birbirlerinden farklıdır. Varlıkların spatyomda tek başına ve yalnız kalma sürelerini belirleyen ise bu realitelerin seviyeleri ve idrak genişliğidir. Birbirinden farklı realitelerle spatyom ortamlarına aynı anda geçen varlıkların doğal olarak spatyomda kalma süreleri de birbirinden farklı olacaktır. Bu durumda, spatyomdan kurtulan varlıkların kazandıkları öz bilgi miktarı ve gelişmişlik düzeyleri de birbirinden farklı olacaktır.

         Kısaca, dünyada bedenlerini terk ettikten sonra tam bir sessizliğin ve yalnızlığın hakim olduğu bir hal ve durum içerisine giren bütün varlıklar dünyadaki son hayatlarının hatıralarıyla özellikle baş başa bırakılmakta ve her biri kendi hayatlarının hatıraları içinde ister istemez tekrar yaşamaya başlamaktadır. Son dünya hayatının hatıraları şuur dışında birikmiş olan kıyas bilgileridir. Bütün kıyas bilgilerinin henüz varlığa mal edilmeyen kazanılmış dünya değerleri olduğunu unutmamak gerekir.

         Spatyomda kendi başına ve yapayalnız kalan varlık acı ve ıstırapla elde ettiği kıyas bilgilerini serbest çalışan vicdan mekanizmasıyla bir sentez ve analizini yaparken, yani öz bilgiler sentezine karıştırırken doğal olarak kıyas bilgilerinin acı ve ıstıraplarıyla karşılaşmaktadır. Üstü örtülecek bir durum mevcut olmadığı için veya teselli edebilecek hiçbir tesir dışarıdan gelmediği için varlığın duyduğu acı ve ıstırap da doğal olarak dünyada duyulan ıstıraptan kat kat fazla olmaktadır.

         Hiçbir varlık spatyomda sonsuza dek tutulmamaktadır. Varlık dünyada iken de spatyomda iken de vazifeli varlıkların gözetimi altında bulunmaktadır. Bu bilgiye göre, insanlık aleminin bu günlerine kadar gelmiş bütün varlıkları ıstıraplı bir çok spatyom hayatları atlatarak gelişmişlerdir.