Dünya okulunu çeşitli bedenleri kullanarak tamamlamış olan varlıklar, beden ile yapılması gereken hazırlıklarını da bitirmiş olmaktadırlar. Bu varlıklar vazife planlarına geçecek kadar kendilerini hazırlayamamışlar ise, bedenlerini terk ettikten sonra doğrudan sevgi planına geçmektedirler. Sevgi planı ise bu varlıkları vazife planına hazırlayan bir fonksiyona sahiptir.

          Kainat, ruhlar tekamüllerini tamamlasın diye meydana getirilmiştir. Ruhların tekamülleri ise kainat maddeleri kullanılarak tamamlanmaktadır. Kainat maddelerinin kullanımı ise bir takım prensip ve mekanizmalara bağlanmıştır. Bu prensip ve mekanizmaların idrakli olarak kullanılması, ruhun tekamülünü sağlamaktadır.

          Fakat, varlığın bu prensip ve mekanizmaları idrakli olarak kullanabilmesi için kendini hazırlayıp geliştirmiş olması gerekir. Bu varlıkların hazırlığı ise bitki safhasından, hatta daha öncesinden başlayıp insanlık safhasının sonuna kadar çeşitli bedenlere bağlanarak tamamlanmaktadır.

          Bu bedenlenme alışkanlığıyla varlıklar, dünyada olduğu gibi, sevgi planına geçince yine birer bedenlere sahip olmaktadırlar. Belki bu rahatlık varlığın bir hakkı olarak değerlendirilebilir, fakat bu bir tür bencillik olmaktadır. Çünkü bu varlıklar, beden ile yapılması gereken hazırlıklarını bitirmiş ve bir vazife yapmak için ise artık beden kullanmamaları gerekir.

          Sevgi planına geçen varlıklar, temelli olarak oraya yerleşip kalamamaktadırlar. Sevgi planına geçen bu varlıkları, bedenlerini bırakıp vazife planlarına geçsinler diye de hiç kimse zorlamamaktadır. Fakat sevgi planının devamlı yükselen frekansları, bu maddelere bağlı varlıkların idraklerini de otomatik olarak yükseltmektedir.

          İdrakleri genişlemiş olan bu varlıklar, bir bedene bağlı kalmanın bencillik olduğunu yavaş yavaş anlamaya başlamaktadırlar. Çünkü artık kainatın var olma sebebini ve ruhlara hizmet etmenin ne demek olduğunu ta içlerinde hissetmektedirler. Dolayısıyla idrakleri genişleyip sorumluluk hissetmeye başlayan bu varlıklar, kendi bedenlerini kendi özgür iradeleriyle bırakmaktadırlar.

          Vazife planlarının varlıkları, idraklerini geliştirmekte olan varlıklara ve dolayısıyla ruhlara yardım etmektedirler. Bedenlerini kendi iradeleriyle terk eden sevgi planındaki bu varlıklar da, şuurlu ve idrakli olarak ruhlara yardım eden bu kervana, yani vazife planlarına özgür iradeleriyle katılmak için kendilerini feda etmektedirler.

          Kendilerini feda ederken, sevgi planında kendi idrakiyle uyum içinde olan diğer idraklerle birleşip bir vahdet oluşturmaktadırlar. Varlıkların idrakleri bir vahdet oluşturunca, bireysellikleri tamamen ortadan kalkmaktadır. İşte bu, bir vazife uğruna, yani ruha hizmet etmek için kendini feda etmek demektir.

          Dünyadaki insan idrakinin ise, bir vahdet meydana getirip bu vahdetin içinde bireyselliklerini eritmeleri mümkün değildir. Fakat, insanlar arasındaki fedakarlık, bu yolun kapılarını açan bir anahtar olmaktadır.