Ruhların bu kainata ait tekamül ihtiyaçlarının yerine getirilmesi gerektiğini idrak eden ve sorumluluk duyan varlıkların, bir seviyeden sonra bu sorumlulukla idraken birleşerek, ruhların bu tekamül ihtiyaçlarını kendilerine sunulan bir plan ve program dahilinde kusursuz olarak yerine getiren, ve üniteye kadar birleşerek genişleyen vazifeli varlıkların bütünüdür. Bu varlıklar insanın özvarlığıdır.
Kendilerine sunulan bir plan ve program dahilinde ruhların ihtiyaçları yerine getirilirken, idraken birleşerek üniteye kadar genişlemek, organize olmayı gerektirir. Vazife planları da organizyonların içinde yer alır.
İdraklerin herhangi bir sorumlulukla birleşmesi demek, veya idrakleri herhangi bir sorumluluğun birleştirmesi demek, en küçük bir vazife planının bir tek özvarlıktan meydana gelmediğini gösterir.
İnsanların idrakleri farklı farklıdır, bu idrakler hiçbir konuda birleşemeyeceği için insanlar en küçük bir vazife planına dahi katılamazlar. Ancak, insanlar vazife planına katılmak için bireysel olarak kendilerini geliştirirler ve hazırlanırlar.
Ayrıca, vazife planı varlıkları çok farklı zamanlar ve mekanlar içinde bulunur. Dünya zamanı ve mekanından vazife planları zamanlarına ve mekanlarına geçmek için, bunları birbirine bağlayan ara bir kapıdan, ara bir ortamdan, ara bir alemden, bir takım hazırlıklar yapılarak geçilir. Ancak bu hazırlık esnasında sorumluluk duyguları eşitlenir, kaynaşır, realite farkları ortadan kalkar, ve idrakler birleşir. Çok küçük çapta bir vahdet hali meydana gelir. Bu da, ilk organize olmuş ilk idraklerin, ilk defa vazife planına adım atması demek olur. Yani birkaç tane özvarlığın idrakleri birleşip tek bir tane idrak meydana getirir. Birininkini öbüründen ayıramazsınız. Birinin bir iş yapması demek, hepsinin aynı işi yapıyor olması demektir. Böyle olunca, yapılan bir iş, tek bir varlık tarafından yapılıyormuş gibi bir durum ortaya çıkar, halbuki kalabalıktır. Bu durum ise vazife planının bir özelliğidir. Bundan sonra ise, kendilerine sunulan plan ve programlar doğrultusunda aktif olarak ruhlara hizmet, ve gerçek bir tekamül yolunda ilerleyiş başlar. İlk göreve başladıklarında da genellikle hami varlıklar veya koruyucu melekler olarak göreve başlarlar. Daha ileri safhalara doğru diğer idraklerin de birleşmesiyle birlikte görev alanları da genişler. İdrakler hangi seviyelerde birleşmiş ise, o seviye içinde kalan kainat maddelerine hakim olurlar. Ve bu hakimiyet yavaş yavaş görev alanlarının kainatı kapsamasıyla, ve kendilerinin de üniteye karışmasıyla son bulur. O zaman, bir vazife planı görüntüsü veya işleme şekli ortada kalmaz, herşey insan aklının alamayacağı şekilde çalışan bir bütün olur. Yalnız, vazife planına ilk adımı attıktan sonra, üniteye kadar gelip karışarak kaynamak bir sonsuzluğa daha adım atmak gibidir.
‘Vazife planı, baştan başa bir ahenk, bir nizam, bir beraberlik, tam ve karışıksız bir koordinasyon ve kooperasyon planıdır. Orada en küçük bir ahenksizlik, en küçük bir aykırılık veya bir terslik yoktur. Oraya girecek varlıkların muhakkak ve kesin olarak bu ahenge uymuş durumda bulunmaları, hatta bu ahenkten olmaları şarttır.’
Bu bilginin birçok ayrıntılarını ve daha birçoklarını, büyük vazife planının, dünya için vazifeli olan kısmının dünyaya bir hediyesi olan, İlahi Nizam ve Kainat, adlı kitapda bulabilirsiniz.