Eğer bir realite dünya hayatının sonunda unutulup gidecekse, ki öyledir, insan dünyada niçin yaşamaktadır. İnsan hayatının varoluş sebebini az çok kavramış bir insan, dünyada realitelerin neden yaşanıp unutulduğunu da az çok bilecektir. Geniş bir bilgi yelpazesine sahip temel bilgilere tekrar bir göz atalım.
Dünya realitelerinin öz varlığa öz bilgi sağladığını ve bu öz bilginin de ruhun tekamülüne sebep olduğunu biliyorsunuz. Fakat bununla birlikte dünya realitelerinin ve insan idrakinin dünya zaman ve mekanının dışına çıkamadığını da bilmek gerekir.
Şimdi, önce düzenin nasıl kurulduğunu kavrayabilmek için basitçe tekrar edelim. Bazı bilgiler idrak edilecek fakat bazı bilgiler de bazı sezgiler uyandıracaktır.
Kainatın varlık sebebi ruhun tekamül ihtiyacından doğar, bu tekamül ihtiyacını karşılayan unsur öz bilgidir. Öz bilgiyi ise varlık dünya realitelerinden sağlar. Dünya realiteleri ise bedenli insan hayatında meydana gelir. Şu an da dünyadayız ve bedenliyiz. Yolun başında sayılırız, bu yolun çok uzun geçmişi olduğu gibi çok çok uzun geleceği de vardır. Şimdi, insan için idraki mümkün olmayan çok uzun geçmişe dönelim ve verilen bilgilere bir göz atalım.
Kainatta öz varlık yok iken, ne beden, ne de insan idraki ortada yoktu, hatta idrak de yoktu. Ruh ilk hidrojen atomuna direkt bağlandıktan sonra, atoma yukarıdan inen tesirler atomu geliştirirken aynı zamanda ruhta bir iç güdü uyandırmaktaydı. Ne zaman ki atom geliştirildi, etrafına partiküller yaydı bunlar da yarı süptil madde oldular. Aynı tesirler yarı süptil maddeleri de geliştirdi ve bunlar da süptil madde oldular. Bu tesirler dağınık haldeki bu süptil maddeleri bir araya topladılar ve ruhun atomla olan direkt bağlantısını bu süptil madde topluluğuna taşıdılar. Ruhun direkt bağlantısı koptu, atomun bağlı olduğu zaman ve mekandan da koptu.
İşte tam burada ruh, o zamana kadar uyanan iç güdüsünü maddenin buraya kadar olan geliştirilmiş durumunda kullanmaya başladı. Yani bu süptil madde topluluğu bir öz varlık oldu ve ruhtaki uyanan iç güdü bu süptil madde topluluğunda kendini gösterdi. Öz varlık bu iç güdüsüyle tecrübelerine başlayıp ilerledi ve çok çok uzun bir zaman sonra bu iç güdünün adı idrak oldu.
Aslında öz varlık için, ruhun kainattaki süptil madde bedenine ruhun kainattaki idrak bedeni demek gerekir. Çünkü ruh tekamülünü öz varlığın idrak fonksiyonuyla sağlamaktadır, ki öz varlığın idrakine de öz idrak denmiş ve bu fonksiyon tamamen insan idraki dışında kalmıştır. Öz varlığın öz idrakiyle insanlık seviyesine geldikten sonraki yaptığı işlerin biraz ayrıntılarına gelelim.
Öz varlığın idraki öz bilgilerle gelişir. Kendisi bir süptil madde topluluğu olduğu için atoma veya atomlardan meydana gelmiş maddelere bir etkide bulunamaz. Ayrıca atom ve maddelerin zamanıyla kendi zaman ve mekanı da ayrılmıştır.
Öz bilgi kaynakları ise farklı bir zaman ve mekanda bulunan atom ve maddelerin hareketlerinde bulunmaktadır. Eğer bu yerlerden ihtiyacı olan öz bilgileri tamamlayabilirse bu öz bilgilerle ve bunların arttırdığı idrakiyle yapacağı işlerin şekli değişecektir, yani vazife planlarına geçecektir.
Fakat bu öz bilgilerin ta en baştan, yani kendisi meydana getirildiği andan itibaren birikmesi için onun farklı bir zaman ve mekanda bir çok çeşitlerde bedenler kurması gerekir. Bu da daha önce uzun uzun anlatıldığı gibi maddelerin manyetik alanlarını kullanarak bedenler kuracak ve idare edecektir. Şimdi, insanlık seviyesinde kurulmuş bir bedenin genel idare şekline tekrar odaklanalım.
Varlık bir bedeni idrakiyle kurar, ihtiyacı olan bilgileri toplar ve bunları öz bilgiye çevirir. Öz bilgi varlığın idrakini artırır. Artan idrakiyle varlık döner tekrar beden kurar. Her defasında adım adım ilerleyerek gelişir ve öz bilgilerini tamamlar. Varlık öz bilgilerini tamamlamaya yaklaştığı zaman kullandığı bedenin şekli insan bedenidir. Şimdi, varlığın insan tarafına biraz yaklaşalım. Öz varlık ihtiyacı olan öz bilgi materyallerini bağlı olduğu bedenle dünya hayatından toplarken o insanın durumunu görmek isterseniz çevrenize bakmanız yeterlidir. Önce bu bilginin net olarak görünmesi gerekir.
Her insan, duyguları, düşünceleri, sevgisi, vicdanı, idraki, her şeyiyle birlikte dünya hayatında yaşamaktadır. Tüm bunları aslında kontrol eden öz varlığının idrakidir ve o da işlerini prensip ve mekanizmalarla yürütür.
Şimdi, varlık her beden kurduğunda bir önceki bedenli hayatın realitesi varlığın öz bilgilerine karışmış olduğu için o realiteden alacağını almış ve onunla işi bitmiş olur. O realitenin tekrar yaşanmasına gerek kalmaz ve unutulması gerekir. Tekamülde geriye kayış veya yaşanıp sonuçları öz bilgiye çevrilmiş bir dünya realitesi tekrar yaşanmaz.