Dünyaya verilen son bilgilerde, idraklerin kainattaki sebep prensibine uyum sağlayabildikleri ölçüde geliştikleri, uyum sağlayamadıkları ölçüde de geri ve basit durumlarda kaldıkları belirtilmektedir. Bunun için de sebep prensibine henüz uyum sağlayamayan ve elini ateşle yakıp duran çocuk olayı örnek olarak verilmiştir. Fakat bu olayın versiyonunu büyüterek görmeye çalışmak gerekir. Doğal olarak yaşanan ve yaşanması gereken bu hareketlerin arka planında nelerin olup bittiğini verilen bilgilere göre kısaca ve basitçe ifade etmeye çalışalım.

         Çocukların idraklerinin henüz sebep prensibine uyum sağlayacak kadar gelişmemiş olduğu, zira idraklerin sebep prensibine uyum sağlayabilmesi için kıyas bilgilerinin olması gerektiği, bunu elde etmek içinde ne olduğunu bilmedikleri ateşi elleriyle tutmaya çalıştıkları, ve her defasında da elleri yanıp acı duydukları belirtilmiştir.

         Çocuklar, ellerini her yaktıklarında, kafalarında el ve ateşin sebep ve sonuçlarıyla ilgili bazı sezgiler ortaya çıkmaktadır. Çocuklar, duydukları acıyla el ve ateşi kıyas etmeye başlamakta ve kafalarında ortaya çıkan sezgiler, el ve ateşin sebep ve sonuçlarıyla ilgili bilgiye dönüşmektedir. Çocukların burada duydukları acıları, el ve ateşi kıyas etmelerinin en büyük yardımcısı olmaktadır. Yani kıyas bilgilerinin yardımcısı, büyüklerin de yaşadığı acı ve ıstıraplar olmaktadır.

         Bu olayı izleyen diğer çocukların kafalarında da bazı sezgiler ortaya çıkmaktadır fakat, onlarda ortaya çıkan sezgiler her hangi bir acı veya ıstırap duymadan bilgiye dönüşmektedir. Dolayısıyla, eliyle ateşi tutma imkanına sahip olamayan diğerleri ikinci el bilgiye sahip olurken, ateşle elini yakan çocuk birinci el bilgiye sahip olmaktadır. Kısaca, bir olayı bizzat yaşayanların idrakleri kısa yollardan direkt gelişirken, o olayı izleyerek yaşayanların idrakleri endirekt yollardan gelişmekte ve sebep prensibine uyum sağlamaktadır.

         Çocuklarda olduğu gibi büyüklerin de idrakleri sebep prensibine uyum sağlayabildiği ölçüde gelişmektedir. Fakat onlar artık ateşi elleriyle tutmamaktadırlar. El ve ateşin sebep ve sonuçlarıyla ilgili kıyas bilgileri, öz bilgilerin ham maddesi olarak şuur dışlarında yerleşmiş bulunmaktadır. Dolayısıyla, el ve ateş olayının versiyonunun büyütülüp, genişletilip, çoğaltılıp, günlük yaşanan olaylara uyarlanması gerekmektedir. Eli yanan çocuğun acısı neye hizmet ediyorsa, büyüklerin çektiği ıstıraplar da aynı şeye hizmet etmektedir.

         İnsanların, her defasında hayata yeniden başlayıp kaldıkları yerden devam etmeleri… üzerinde düşünmek gerekir.