Bugünkü dünya maddeleriyle yaşayan bir insan varlığı, bu dünya hayatından alması gerekeni aldıktan sonra, onun bir sonraki hayatı yarı süptil bir alemin ince maddeleriyle devam etmektedir. Yarı süptil alemin maddeleri dünya maddelerine göre çok süptil maddelerdir. Fakat, daha yüksek süptil alemin maddeleri yanında da yarı süptil alemin maddeleri kaba kalmaktadır.

         Maddeler tekrar tekrar geliştirildiği için birbirlerinden ayrılmaktadır. Her alemin maddesi belli bir gelişmişlik düzeyine sahiptir ve kendi alemine aittir. Dolayısı ile herhangi bir alemin maddelerinden meydana getirilmiş bedenler de kendi alemlerine ait olacaklardır.

         İçinde bulunduğumuz bu alemden yarı süptil bir aleme geçmeyi hak etmiş bir varlığın, yarı süptil bir alemin bedeniyle yaşayabilmesi için, dünyadaki bedenini ve bu bedeni yönetmek için kullandığı tüm araçlarını tamamen terk etmesi gerekmektedir.

         Aynı prensip yarı süptil aleme geçmiş olan varlıklar için de geçerlidir. Fakat yarı süptil alemde varlıklar dünyadaki gibi bedenlere yüzlerce kez değil de bir kez bağlanmaktadırlar. Bağlandıkları bedenlerin maddi imkanları varlıkların o alemdeki bütün ihtiyaçlarını karşılamaya yetmektedir.

         Ayrıca varlıklar, dünyada bir bedene bağlanmak için her defasında bir dünya hayatı planı hazırlamaları gerekirken, yarı süptil alemde bir bedene bağlanmak için herhangi bir hayat planının hazırlanmasına gerek duyulmamaktadır. Dolayısı ile yarı süptil alemde bir kez bedenlere bağlanan varlıklar, bedenlerini hiç terk etmeden binlerce yıl istedikleri gibi yaşayabilmektedirler.

         Bu alemde dünyadaki gibi açılıp kapanan devreler bulunmamaktadır. Başarısızlığa uğrayıp yeniden başlamak gibi bir imkan veya ihtimal de bulunmamaktadır. Bu alemde yaşayan bütün varlıklar ihtiyaçları kadar yaşadıktan sonra hepsi de süptil aleme geçmeyi hak etmektedirler.

         Yarı süptil alemi tamamlayan varlıkların bir sonraki hayatları süptil alemde devam etmektedir. Fakat süptil alem vazifeler alemidir ve vazifeler aleminin de değişmeyen prensipleri bulunmaktadır. Varlıklar, yarı süptil alemden vazife alemine tek başlarına geçememektedirler.

         Yarı süptil alemde kendi istek ve arzularıyla idraken birleşip küçük topluluklar oluşturan varlıklar, bu alemde vazifeler yapmaya başlamakla birlikte süptil aleme geçmiş olmaktadırlar. Süptil aleme geçen varlıkların kabiliyetlerine göre severek ve isteyerek yapabilecekleri işler de, daha yukarıdaki vazifeli varlıklar tarafından her topluluğa ayrı ayrı verilmektedir.

         Fakat, bu varlıkların yukarıdaki vazifeli varlıklardan aldıkları talimatları yerine getirebilmeleri için, herhangi bir alemin maddelerine bağlı kalmamaları gerekmektedir. Dolayısı ile yarı süptil alemden, süptil aleme geçecek olan varlıkların, yarı süptil alemdeki bedenlerini ve kendilerini bu bedenlere bağlı tutan tüm sebeplerini idrak edip terk etmeleri gerekmektedir.

         Varlıklar, dünyadaki bedenlerini büyük sarsıntılarla ve yardımlarla terk ederlerken, yarı süptil alemdeki yani sevgi alemindeki bedenlerini kendi istekleriyle ve her hangi bir sarsıntıya maruz kalmadan terk etmektedirler. Bu durum, sevgi aleminin yükselen titreşimlerinin süptil alemin titreşimlerine çok yakın olduğunu göstermektedir.

         Sevgi aleminin maddelerinin mekan ve zamanı, dünya mekan ve zaman idrakinden farklıdır. Süptil alemin mekan ve zaman idrakinden de farklıdır. Fakat bu alemin titreşimsel olarak bir ucu, dünya mekanı ve zamanına uzanırken, diğer ucu süptil alemin mekan ve zamanına kadar uzanmaktadır. Dolayısı ile sevgi alemi, içinde bulunduğumuz bu alemi vazifeler alemine bağlayan ara bir alem olmaktadır.

         Dünya mekan ve zaman idrakine alışmış varlıklar, yarı süptil alemin maddelerine bağlanınca ve bu alemde yaşadıkça, yavaş yavaş süptil alemin mekan ve zaman idrakine de alışmaya başlamaktadırlar. Kısaca sevgi alemi, tüm varlıklarını vazifeler alemine bireysel olarak hazırlayıp, birleştirip, guruplar halinde göndermektedir.

         Varlıklar, sevgi aleminde sonsuza kadar da kalamamaktadır. Bu alemin yükseltici özelliği varlıkların idraklerini zaman içerisinde genişletmektedir. Bütün varlıklar, bir zaman sonra bu alemde daha fazla kalmanın kendi aleyhlerine olduklarını idrak etmektedirler.

         Varlıklar, sevgi aleminde yaşarlarken herhangi bir fiziki zorlukla karşılaşmamaktadırlar. Her türlü arzular, istekler, hayaller, küçük bir imajinatif gayretle meydana gelmektedir. Bağlandıkları yarı süptil bedenlerin bir ağırlığı da bulunmamaktadır.

         Bir yerden başka bir yere gitmek için yürümek gerekmemektedir, uçarak da gidilebilmektedir. Dünyadaki gibi hava, kanat, veya yer çekimi bulunmamaktadır. Sadece istemek yeterlidir. Varlıklar burada herhangi bir ağırlığı olmayan yarı süptil maddeler arasında sevgi içinde yaşamaktadırlar. Dolayısı ile sevgi alemindeki hayat, insanların esiri diye anladıkları manadaki hayata aşağı yukarı benzer denmiştir.