Bugünkü dünya maddeleriyle yaşayan bir insan varlığı, bu dünya hayatından alması gerekeni aldıktan sonra, onun bir sonraki hayatı yarı süptil bir alemin ince maddeleriyle devam etmektedir. Yarı süptil alemin maddeleri dünya maddelerine göre çok süptil maddelerdir. Fakat, daha yüksek süptil alemin maddeleri yanında da yarı süptil alemin maddeleri kaba kalmaktadır.
Maddeler tekrar tekrar geliştirildiği için birbirlerinden ayrılmaktadır. Her alemin maddesi belli bir gelişmişlik düzeyine sahiptir ve kendi alemine aittir. Dolayısı ile herhangi bir alemin maddelerinden meydana getirilmiş bedenler de kendi alemlerine ait olacaklardır.
İnsanlığa bir hediye olarak verilen son bilgiler genel bir senteze tabii tutuldukları takdirde, asli prensibe ait yüksek prensip ve mekanizmalarla, amorf maddelerin temel özelliklerinin asla değişmediği rahatlıkla görülecektir.
Asli prensip ilahi bir prensiptir ve kudreti de yüksek prensiplerdir. Bu yüksek prensiplerle sonsuz sayılardaki ruhların tekamülleri sonsuz sayılardaki kainatlarla karşılanmaktadır. Ruhların tekamüllerini sağlayan bu yüksek prensip ve mekanizmalar karşısında değişen durumları, yine verilen bu bilgilere göre kısaca ifade etmeye çalışalım.
Kainat, tüm varyasyonlarıyla birlikte büyük bir madde topluluğudur ve bu topluluk ruhların tekamül ihtiyaçlarını karşılamak için kurulmuştur. Ruhların tekamül ihtiyaçları ise, bu toplulukta tekamül araçlarıyla karşılanmaktadır. Ruhların tekamül ihtiyaçları karşılandığı anda da tekamül araçları vazifelerini bitirmiş olmaktır.
Bu kainata ait tekamüllerini tamamlayan ruhlar ise, geriye kalan tekamül ihtiyaçlarını karşılamak üzere buradan ayrılmaktadırlar. Ruhların tekamül ihtiyaçlarını karşılayan ve birer araç olarak kullanılan bedenler hakkında verilen bilgilerden bazılarını farklı bir bakış açısıyla kısaca ve basitçe ifade etmeye çalışalım.
Dünyada yaşayan her insanın öz varlığı, geçmişten gelip geleceğe giden bir yolcu gibidir. İnsanlık alemi ise, bu yolcunun son duraklarından bir tanesidir. Öz varlıklar insanlık alemine, sayısız çeşit ve şekillerde bedenler kullanarak, bazen çok uzun bazen çok kısa ömürler yaşayarak, çok çok uzun zamanlar içinde ulaşabilmektedirler.
Dolayısı ile varlıklar, meydana getirildikleri ilk andan itibaren belli bir bilgi ve tecrübeye sahip olarak insanlık alemine katılmaktadırlar. Kısaca, her insanın öz varlığı hesap edilemeyecek kadar uzun zamanlar önce yola çıkmış, her biri çok çok uzun zamanlar alan birbirinden farklı safhalarda bilgi ve tecrübelerini artırmış, ve sonunda bu alemin son durağı olan insanlık safhasına kadar gelmiştir.
Dünyaya verilen son bilgilerde, enkarnasyon kavramının insan varlığının bedene bağlanması olayını tam olarak ifade etmediği fakat, hücreler içine zorla sokulan ve onlara bağlanan daha basit varlıklar için kullanılabileceği belirtilmektedir. Varlıkların bedenlere bağlanma şekilleri hakkında verilen bilgilerden bazılarını kısaca ve basitçe ifade etmeye çalışalım.
İnsan bedeniyle dünyada bedenlenmiş her varlık, belli bir zaman sonra bedenini terk ederek spatyom ortamına çekilmektedir. Spatyom ortamında dünya hayatında kazandıklarının hesaplarını yapan varlık, vazife planlarına katılacak bir tekamül düzeyine henüz ulaşamamış ise tekrar dünyaya dönerek bunu tamamlaması gerekmektedir.
İnsanlık safhasına ait vicdan düalitesinin, insan varlığını vazife planlarına hazırladıktan sonra, büyük vazife fonksiyonlarıyla çalışan, özelliği değişik bir tekamül düalitesi olarak vazife planlarında da devam ettiği, ve ruhların da buradan itibaren, bu tekamül düalitesiyle bu kainattaki tekamüllerini tamamladıkları belirtilmiştir.
Dünyadaki bütün varlıkları vazife planlarına hazırlayan ve bir hazırlık mekanizması olduğu açıklanan vicdan hakkında verilen bilgilerden bazılarını kısaca ve basitçe ifade etmeye çalışalım.